Πάρκο παίρνει το όνομα του Μ. Μπικάκη, ήρωα του 1974!

Στον Δήμο Έγκωμης της Κύπρου αποφασίστηκε να δοθεί σε πάρκο το όνομα του Κρητικού καταδρομέα της Α Μοίρας Καταδρομών Μανώλη Μπικάκη. Ο Μπικάκης υπήρξε ένας ήρωας κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974. Κατάφερε σε μία άνιση μάχη να καταστρέψει πλήθος τουρκικών αρμάτων μάχης και να καθυστερήσει μόνος του για λίγο την προέλαση των μηχανοκίνητων στρατευμάτων της Τουρκίας. Επέζησε της επίθεσης και επέστρεψε στην Ελλάδα. Ο Ελληνικός Στρατός, όσο ζούσε, ποτέ δεν τον παρασημοφόρησε και γενικά δεν τον τίμησε. Η τότε Κυβέρνηση μετά την πτώση της Χούντας, επίσης δεν τον τίμησε και ούτε του δόθηκε κάποια κρατική βοήθεια ή θέση ως ανταμοιβή των πράξεων του. Το ότι δίδεται σε ένα κυπριακό πάρκο το όνομα του είναι ο πραγματικά πιο ελάχιστος φόρος τιμής προς την μνήμη του, μακαρίτη πλέον, Μπικάκη. Θεωρητικά αποτελεί θετική είδηση, ωστόσο αποδεικνύεται για άλλη μία φορά πόση προδοσία υπήρξε στην υπόθεση της Κύπρου από ελληνικής μεριάς. Επίσης και πόση αδιαφορία και αχαριστία έδειξε το ελληνικό κράτος για τα νεαρά Ελληνόπουλα που πολέμησαν εκείνη την εποχή εκεί, λόγω του ότι υπηρετούσαν στην ΕΛΔΥΚ εκείνη την περίοδο. Μετά τον σύντομο πόλεμο, οι επιζήσαντες στρατιώτες συνέχισαν την θητεία τους εκεί στην Κύπρο, στην ίδια μονάδα, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, την στιγμή που υπέφεραν από ψυχικά τραύματα και σοκ με τα όσα είχαν δει με τα μάτια τους. Καμία αντικατάσταση του στρατιωτικού δυναμικού, καμία ψυχολογική υποστήριξη, κανένα παράσημο. Μάλιστα δε, πίσω στην Ελλάδα μετά την θητεία τους, όλοι οι πολεμιστές αυτοί (που ΌΛΟΙ τους ήταν ήρωες ανεξαρτήτως θέσης και πράξεων) όπως ο Μπικάκης για παράδειγμα, αντί να τους δοθεί ισοβίως ένα μικρό έστω κρατικό επίδομα (λεφτά υπήρχαν άλλωστε, μη λέμε και ό,τι θέλουμε, ειδικά μετά την είσοδο στην ΕΟΚ το 1981) για αναγνώριση των μαχών που έδωσαν, δεν πήραν απολύτως τίποτα και κλήθηκαν να βιοπαλεύουν όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι που δεν είχαν κάνει κάτι για την πατρίδα και πέρασαν στην αφάνεια και στην λήθη του χρόνου...

    Ο Μανώλης Μπικάκης έγινε φόβος και τρόμος για του Τούρκους όταν το μαύρο καλοκαίρι του 1974 παρά τον κυκλικό κόμβο Κολοκασίδη σε μια άνιση μάχη σταμάτησε την προέλαση των αρμάτων του εχθρού καταστρέφοντας επιβεβαιωμένα 6 από αυτά. Το όνομα του Κρητικού καταδρομέα της Α΄ Μοίρας Καταδρομών Καταδρομέα Μανώλη Μπικάκη, θα πάρει πάρκο στο Δήμο Έγκωμης. Ο Μανώλης Μπικάκης έγινε φόβος και τρόμος για του Τούρκους όταν το μαύρο καλοκαίρι του 1974 παρά τον κυκλικό κόμβο Κολοκασίδη σε μια άνιση μάχη σταμάτησε την προέλαση των αρμάτων του εχθρού καταστρέφοντας επιβεβαιωμένα 6 από αυτά.

ΔΙΕΛΥΣΕ ΕΞΙ ΑΡΜΑΤΑ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

    Ο Μανώλης Μπικάκης, 20 χρονών παλικάρι βρέθηκε σε έναν άγνωστο χώρο τον οποίο κλήθηκε να υπερασπίσει μαζί με τους υπόλοιπους καταδρομείς. Στο χάος των μαχών έχοντας στη διάθεση του ένα ΠΑΟ (Πυροβόλο Άνευ Οπισθοδρομήσεως) και 8 βλήματα είναι σε ένα ύψωμα στα δυτικά της Λευκωσίας στη περιοχή του Αγίου Δομετίου. Μαζί του είναι μόνος ακόμα ένας καταδρομέας από τη Κρήτη. Ενώ δίπλα τους πέφτουν όλμοι, βόμβες από τα τουρκικά αεροπλάνα και ριπές από τα πολυβόλα που έχουν στήσει οι Τούρκοι, χάνονται μεταξύ τους. Ο ένας νομίζει τον άλλο νεκρό. Ο φίλος του Μπικάκη βρίσκει τους υπόλοιπους καταδρομείς και αναφέρει την απώλεια του

    Ο Μανώλης Μπικάκης δεν σκέφτηκε καν να εγκαταλείψει τον λόφο και να σωθεί, καθώς έβλεπε απέναντι του να πλησιάζει μια Ίλη τουρκικών αρμάτων Μ48 και να την ακολουθεί ένα τάγμα πεζικού. Άφησε τα άρματα να πλησιάσουν και με το πρώτο βλήμα καταστρέφει το πρώτο κάνοντας το πλήρωμα να το εγκαταλείψει και να τρέχει πανικόβλητο. Επειδή η θέση του από τη βολή έγινε αντιληπτή από τους Τούρκους, σύρθηκε στο χώμα και άλλαξε θέση με ιδιαίτερη δυσκολία αφού θα έπρεπε να μεταφέρει το ΠΑΟ και ακόμα 7 βλήματα. Από τη νέα θέση σημάδεψε το δεύτερο τουρκικό άρμα το οποίο έγινε λαμαρίνες ενώ δεν έζησε κανένας από το πλήρωμα. Δημιουργήθηκε σύγχυση και τα επόμενα δύο τουρκικά άρματα άλλαξαν κατεύθυνση. Ο Μανώλης Μπικάκης έβαλε στο στόχαστρο το επόμενο άρμα το οποίο επίσης κατέστρεψε με μία εύστοχη βολή. Ακολούθησε η καταστροφή ακόμα τριών τουρκικών αρμάτων και η επέλαση τους προς τη Λευκωσία σταμάτησε. Ο Μανώλης Μπικάκης είχε μείνει μόνο με δύο βλήματα Όταν είδε τους τούρκους στρατιώτες να τρέχουν να καλυφθούν σε ένα κτήριο, όπλισε και πάλι το ΠΑΟ. Τα δύο τελευταία βλήματα χτύπησαν το κτήριο στο οποίο είχε καλυφθεί το τουρκικό τάγμα πεζικού. Κανείς δεν ξέρει πόσοι σκοτώθηκαν. 

    Κατάφερε μόνος του να αποτρέψει την τουρκική επίθεση η οποία στόχευε στη κατάληψη του Αγίου Δομετίου κάτι που θα σήμαινε περικύκλωση της Λευκωσία και αποκοπή της πρόσβασης στο αεροδρόμιο Λευκωσίας Μέσα στο κατακαλόκαιρο ο Μανώλης Μπικάκης έμεινε τρεις μέρες μόνος του αναζητώντας τους άλλους καταδρομείς έχοντας μαζί του ένα πολυβόλο που βρήκε στο ύψωμα. Τα κατέφερε και ενώθηκε με τη μονάδα του και μετά την εισβολή επέστρεψε στην Ελλάδα.

ΑΔΟΞΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

    Παρά το ότι ο διοικητής του υπέβαλε αναφορά για να παρασημοφορηθεί, το ελληνικό κράτος ουδέποτε τον τίμησε. Οι στρατηγοί τον άφησαν να ξεχαστεί όπως ξεχάστηκε και η ηρωική του προσφορά στη Κύπρο. Ο Μανώλης Μπικάκης παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια εργαζόμενος ως οικοδόμος στη Κρήτη. Δεν διεκδίκησε ούτε δάφνες ούτε τιμές. Το 1994 βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα στον δρόμο Κορίνθου – Πατρών και η ιστορία του έκλεισε με δύο παιδιά που έμειναν ορφανά και «μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες». Ο ηρωισμός και η αυτοθυσία του ανθρώπου αυτού βγήκε στη δημοσιότητα μόλις πριν από λίγα χρόνια.

Η αναφορά του Διοικητή του που αγνοήθηκε επιδεικτικά

Με πληροφορίες από ant1iwo.com